Yaşarken değerini anlayamadığımız, kaybettikten sonra vay şöyle insandı, böyle insandı dediğimiz, keşkelerle yücelttiğimiz insanlar vardır. Evet keşke yaşarken onlara değerlerini hissettirecek sözleri söylesek, yaptıkları güzel işlerden dolayı teşekkür etsek, ama içimizdeki bir şeyler engeller, ya fırsat bulamayız, ya önemini anlayamayız, ya kişisel egomuz buna izin vermez vs.

                    Bafra lisesi mezunları için yapılan bu son buluşma için kendi adıma Hasan Davran abimize teşekkür ediyorum. Son buluşma dedim bildiğiniz gibi artık okulun adı değişiyor, Anadolu lisesi kapsamına girdi.

                    Bundan sonra düzenlense bile aynı tadı verirmi bilmiyorum, zaten bu kadar zahmete Hasan abiden başka kim cesaret eder, aklıma gelen birisi daha yok açıkcası. Çünkü o gerçekten Bafra sevdalısı , görünen dağın arkasında ne zahmetler çekiliyor tahmin edemezsiniz, bu tür organizasyonları düzenlememiş insanlara bunu izah etmek çok zor. Bunu az çok bildiğim için bir kez daha emeklerin için saol Hasan abi diyorum. Demek ki  Bafra'da makam başında falan olsa neler yapar geliştirmek adına siz düşünün.Tüm sponsorlara da ayrı ayrı teşekkür ediyorum saolsunlar, varolsunlar.

                    Gelelim organizasyona, her ne kadar daha önce düzenlenen kadar kalabalık olmadıysa da ,sınavlar ve okulların kapanmaması, insanları engellemiş olabilir. Okulun bahçesine girdiğimde şöyle bir göz gezdirdim, hani VEFA semt adı olarak kaldı diye konuşuruz , ama vefa oradaydı , en eski mezunlardaydı, aynı birliktelikler ,aynı samimiyet, gözlerdeki aynı çoçuksu hınzırlık, şakalaşmaları, kıskandım evet itiraf ediyorum kıskandım, onlarla birlikte mezun olurken alıp götürmüşler vefa duygusunu da. Kendi dönem arkadaşlarımızdan, Bafrada yaşayanlarda dahil samimiyetimiz, arkadaşlıklarımız, dostluklarımız, bir selamdan  öteye gitmemiş demekki. Sormak ve öğrenmek lazım merak ediyorum nasıl korumuşlar bu duygularını, nasıl beslemişler öğrenmek lazım, tabi öğrenmeyle oluyorsa, zannetmiyorum ama aşısı varsa şayet, bunu çoğaltıp aşılamak lazım çok ihtiyacımız var çünkü.

                    Sevgi, güven ,vefa, dostluk, hoşgörü,  hemşerilik, aynı sokaklarda oynayıp, aynı okullarda okuyup, kantinden aldığınız bir simidi paylaşıp, kederlerimizi, sevinçlerimizi, aynı sınıf içinde aynı havada harmanlayıp soluduktan sonra unutmak. Oysa insan hayatı boyunca en güzel çağları dostluklukları , okul yıllarıdır, ve hayat çok çabuk geçiyor. Koşuşturmaktan insancıl duygularmızı beslemeye, hatırlamaya bile zaman bulamıyoruz, oysaki bu duygulardır insanın hayatına lezzet katan ama maalesef, işte bu yüzden kıskandım ve kendi adıma kendi dönemim adına üzüldüm, sevindiğim ve bir o kadar da haz aldığım yanı akran birkaç arkadaşımla birlikte vefa havasından birazcıkta biz çaldık, gördük, imrendik, hatırladık. Tüm uzaktan gelen misafirlerimize, vefa dostlarına gerçek arkadaşlıklara teşekkür ederiz, dostlukları bozulmasın inşallah bizlere de ömürleri oldukça, ömrümüz oldukça hatırlatsınlar yaşatsınlar.

                                                                                                          sevgiyle kalın